سعیر یک رمان معما‌گونه است

به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان قم، در بخش نقد بیست و هفتمین محفل عصرانه داستان که عصر چهارشنبه 18 دی ماه 1398 برگزار شد، محمدعلی رکنی نویسنده، مدرس و منتقد ادبی در نقد رمان «سعیر» درباره بازی فرمی در این کتاب گفت: «همیشه به عنوان مدرس نویسندگی به هنرجویانم سفارش می‌کنم در کارهای اول سراغ بازی با فرم نروند چرا که ممکن است از پس این کار بر نیایند ولی خانم مرتضایی در این رمان من را قانع کرد که از پس تغییر زاویه دیدها در داستان بر آمده‌است.»

وی یادآور شد: «وقتی سراغ تغییر زاویه می‌رویم باید توجه داشته باشیم که با این تغییر، دنیای داستان ما تغییر می‌کند، شخصیت اصلی داستان کسی دیگر می‌شود، فضا فکری، دایره واژگان و اندیشه او تغییر می‎کند. خوشبختانه در رمان سعیر نویسنده به این تغییرات آگاهی داشته‌است.»

رکنی در نقد این کتاب گفت: «در ابتدا برایم این سوال مطرح شد که چرا اسمی عربی برای کتاب انتخاب شده؟ وقتی برای ادبیات فارسی و مخاطب فارس زبان می‌نویسم باید اسمی انتخاب کنیم که برای مخاطب بار معنایی مشخص داشته باشد. البته وقتی کتاب را خواندم کمی قانع شدم که چون کار، کاری معماگونه است، اسمی انتخاب شده که معنایش برای مخاطب آشنا نباشد و سوال برانگیز و معمایی باشد. من علیرغم نظر نویسنده که کتابش را رمانی عاشقانه می‌داند، آن را رمانی معماگونه با لایه‌هایی از عشق می‌دانم.»

نویسنده رمان «سنگی که نیفتاد» در ادامه خاطر نشان کرد: «در انتهای رمان شاهد چرخشی هستیم که غیرمعقول است. تغییرات در رمان باید قابل باور باشد. شاید نویسنده از ابتداء متوجه نبوده که تغییر و تحول در پایان کار باید چگونه اتفاق بیفتد و این چرخش، ناگهانی اتفاق افتاده‌است.»